Saltar ao contido

Blue Scout II

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Blue Scout II
FunciónLanzador suborbital
fabricanteFord Aeronutronics[1][2]
Tamaño
altura24,0 m[1][2]
diámetro1,02 m[1][2]
masa16.874 kg[1][2]
Etapas4[1][2]
Carga 300 km de altura en traxectoria suborbital
masa30 kg [1][2]
foguetes derivados
FamiliaScout[1][2]
Lanzamento históricos
EstadoRetirado[1][2]
SitiosBase de lanzamento de Cabo Cañaveral[1][2]
Total de lanzamentos3[1][2]
fallos1[1][2]
Voo inaugural3 de marzo de 1961[1][2]
Último voo1 de novembro de 1961[1][2]
Primeira etapa – Algol 1[1][2]
altura9,12 m[1][2]
diámetro1,01 m[1][2]
masa baleiro1900 kg[1][2]
masa cheo10.705 kg[1][2]
impulsado por1 Algol 1[1][2]
potencia máxima470,934 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico214 s (a nivel do mar)[1][2]
propelentePropelente sólido[1][2]
Segunda etapa – Castor 2[1][2]
altura6,04 m[1][2]
diámetro0,79 m[1][2]
masa baleiro695 kg[1][2]
masa cheo4424 kg[1][2]
impulsado por1 TX-354-3[1][2]
potencia máxima258,915 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico262 s (no baleiro)[1][2]
propelentePropelente sólido[1][2]
Terceira etapa – Antares 1A[1][2]
altura3,38 m[1][2]
diámetro0,78 m[1][2]
masa baleiro294 kg[1][2]
masa cheo1225 kg[1][2]
impulsado por1 X-254[1][2]
potencia máxima60,497 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico256 s (no baleiro)[1][2]
propelentePropelente sólido[1][2]
Cuarta etapa – Altair 1[1][2]
altura1,83 m[1][2]
diámetro0,46 m[1][2]
masa baleiro30 kg[1][2]
masa cheo238 kg[1][2]
impulsado por1 X-248[1][2]
potencia máxima12,450 kN (no baleiro)[1][2]
Impulso específico256 s (no baleiro)[1][2]
propelentePropelente sólido[1][2]
editar datos en Wikidata ]


O Blue Scout II - RM-90 (designación de Ford Aeronutronics) XRM-90 (designación da aeronáutica),[3] foi un foguete suborbital dos Estados Unidos pertencente á familia de foguetes Scout e derivado do Blue Scout I.[1][2]

Características

[editar | editar a fonte]

No desenvolvemento da familia Scout participaron tanto a NASA como a USAF, pero esta última, debido a diferentes requirimentos e necesidades, acabou ramificando o proxecto cunha serie de foguetes con capacidade suborbital en contraposición á capacidade orbital do resto da familia. O contratista principal sería neste caso Ford Aeronutronics. Do Blue Scout II lanzáronse só tres unidades, cun fallo.[4][5][1][2]

Historial de lanzamentos

[editar | editar a fonte]
Voo[1][2] Data[1][2] Rampla de lanzamento[1][2] Carga[1][2] Resultado[1][2] Notas[1][2]
1 3 de marzo de 1961 Cabo Cañaveral HETS A2-1: misión de estudo do plasma. Éxito Primeiro lanzamento dun Blue Scout II.
2 12 de abril de 1961 Cabo Cañaveral HETS A2-2: misión de estudo do plasma. Éxito.
3 1 de novembro de 1961 Cabo Cañaveral Mercury MS-1 Fallo Último lanzamento dun Blue Scout II.
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 1,47 1,48 1,49 1,50 1,51 1,52 1,53 1,54 1,55 1,56 1,57 Mark Wade (2018). "Blue Scout II" (en inglés). Consultado o 12 de agosto de 2018. 
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 2,26 2,27 2,28 2,29 2,30 2,31 2,32 2,33 2,34 2,35 2,36 2,37 2,38 2,39 2,40 2,41 2,42 2,43 2,44 2,45 2,46 2,47 2,48 2,49 2,50 2,51 2,52 2,53 2,54 2,55 2,56 2,57 Gunter Dirk Krebs (2018). Gunter's Space Page, ed. "Blue Scout-2" (en inglés). Consultado o 12 de agosto de 2018. 
  3. Heyman, Jos. "Ford RM-90 Blue Scout II". Directory of U.S. Military Rockets and Missiles. Consultado o 30/03/2013. 
  4. Krebs, Gunter. "Blue Scout-2". Gunter's Space Page. Consultado o 30/03/2013. 
  5. McDowell, Jonathan. "Scout". planet4589.org. Arquivado dende o orixinal o 11/08/2020. Consultado o 30/03/2013. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]